تفاوت آﯾﻨﺪه ﭘﮋوﻫﯽ با ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ و پیش بینی
ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ ﻋﻤﺪﺗﺎ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ وﯾﮋﮔﯿﻬﺎ و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯿﻬﺎی ﺷﺨﺼﯽ ﻓﺮد ﭘﯿﺸﮕﻮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ آﯾﺪ. اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ را ﻓﺮاﯾﻨﺪی ﺷﺨﺼﯽ، ﻏﯿﺮ ﻋﯿﻨﯽ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻧﺘﻮان ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ را ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﻋﯿﻨﯽ آزﻣﻮد.
ﺑﺮای ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﯿﺘﻮان ﺑﻪ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯿﻬﺎی ﻣﻨﺠﻤﯿﻦ و ﻓﺎل ﺑﯿﻨﺎن اﺷﺎره ﮐﺮد در ﻣﻘﺎﺑﻞ در آﯾﻨﺪه ﭘﮋوﻫﯽ ﻫﺪف اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻈﺎم ﻣﻨﺪ و ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﮑﺎن ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﻧﻈﺮﯾﺎت ﻋﻠﻤﯽ اﻧﺠﺎم ﮔﯿﺮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮان ﻧﺘﺎﯾﺞ آﯾﻨﺪه ﭘﮋوﻫﯽ را ﻣﻮرد ﻧﻘﺪ و آزﻣﻮن ﻗﺮار داده و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻤﻮد.
ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ آﯾﻨﺪه در ﻗﺮون ﻧﻮزدﻫﻢ و اواﯾﻞ ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻋﻠﻮم، رﻓﺘﺎر ﻋﺎﻟﻢ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﯾﻢ و از اﯾﻦ رو ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ آﯾﻨﺪه را ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ طﻮر دﻗﯿﻖ پیش ﺒﯿﻨﯽ ﮐﻨﯿﻢ.
آﮔﻮﺳﺖ ﮐﻨﺖ و ﻣﺎرﮐﺲ در ﭘﯽ اراﺋﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻨﯽ ﺑﺮای ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮان دﻗﺖ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ در ﻋﻠﻮم ﻃﺒﯿﻌﯽ را ﺑﻪ ﻋﻠﻮم اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺳﺮاﯾﺖ داد اﻣﺎ روﺷﻬﺎی ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﻪ دﻻﯾﻞ ﻣﻬﻤﯽ ﮐﻪ در اداﻣﻪ ذﮐﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﮐﺎراﯾﯽ ﻻزم را ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﯽ رﺧﺪادﻫﺎی آﯾﻨﺪه ﻧﺪارﻧﺪ.
ﺗﻤﺎﯾﺰ آﯾﻨﺪه ﭘﮋوﻫﯽ و ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﯿﺰ در ﻫﻤﯿﻦ ﻧﮑﺎت ﺑﻬﺘﺮ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ:
• ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻓﺮض ﻣﺒﺘﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ آﯾﻨﺪه از ﻫﻤﺎن ﻗﻮاﻋﺪی ﭘﯿﺮوی ﻣﯿﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ. در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دﻻﯾﻞ ﮐﺎﻓﯽ در دﺳﺖ ﻧﺪارﯾﻢ ﮐﻪ آﯾﻨﺪه ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. در ﻣﻘﺎﺑﻞ در آﯾﻨﺪه ﭘﮋوﻫﯽ ﺑﻪ اﻣﮑﺎن ساﺧﺘﻦ آﯾﻨﺪه ، ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﺎن داده ﻣﯿﺸﻮد.
• روﺷﻬﺎی ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﻮم ﺗﺠﺮﺑﯽ اﺳﺘﻮارﺷﺪه اﻧﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﻘﺎﯾﺺ اﯾﻦ ﻋﻠﻮم را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارﻧﺪ ﺑﺮای ﻧﻤﻮﻧﻪ روﺷﻬﺎی ﭘﯿﺸﺒﯿﻨﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ را ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﺗﺎﺛﯿﺮات اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﮐﺎﻣﻼ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در/ آﯾﻨﺪه ﭘﮋوﻫﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻋﻨﺎﺻﺮ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ.
• روﺷﻬﺎی پیش ﺒﯿﻨﯽ در ﭘﯽ اراﺋﻪ ﻣﻘﺎدﯾﺮ دﻗﯿﻖ ﮐﻤﯽ ﺑﺮای روﯾﺪادﻫﺎی آﯾﻨﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻫﺮﭼﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺗﺮ و ﻫﺮﭼﻪ دوره ﭘﯿﺸﺒﯿﻨﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻮدن ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﯿﺸﺒﯿﻨﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ روﺷﻬﺎی ﭘﯿﺸﺒﯿﻨﯽ ﺑﺮای دوره ﻫﺎی زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت و ﺑﺮای ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎی ﺳﺎده ﺗﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﯿﻪ اﻧﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ آﯾﻨﺪه ﭘﮋوﻫﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﯿﻔﯽ آﯾﻨﺪه ﻋﻼﻗﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ. اﻣﺎ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺘﻌﺪد ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ ﺳﯿﺴﺘﻢ را ﻟﺤﺎظ ﻧﻤﺎﯾﺪ